سرنوشت یک محله حاشیه‌ای در تهران چگونه متحول شد؟! + فیلم
تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۸۴۹۹۴
مستند "عابدان کهنز" ماجرای اتفاقاتی است که دست به دست هم داده تا سرنوشت یک محله را از این رو به آن رو کند!
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایران اکونومیست، مستند «عابدان کهنز» به کارگردانی مجید رستگار را باید یکی از آثار متفاوت سینمایی بدانیم که در چند سال اخیر تولید شده است؛ مستندی که از نظر انتخاب سوژه، داستانی متفاوت را برگزیده و سراغ یکی از محله‌های محروم اطراف شهر تهران در شهریار رفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ماجرا به تأسیس یک پایگاه بسیج در این محله به همت جمعی از مردم برمی‌گردد که باعث می‌شود مسیر زندگی جوانان منطقه عوض شده و آرام آرام نوجوانان و جوانی رشد پیدا کنند که فضای معنوی محله را به‌کلی عوض کنند. در واقع می‌توان گفت که مستند «عابدان کُهَنز» روایت تربیت، شکوفایی و بالندگی نوجوانان مسجد امیرالمومنین (ع) کُهَنز شهریار است که در وقایع مهم انقلاب اسلامی از جمله فتنه 88 و فتنه تروریست‌های تکفیری در سوریه حضوری فعال داشته‌اند. این مستند روایتی 25 ساله از محله کهنز، مسجد امیرالمؤمنین و افراد این محل را برای مخاطبان به تصویر کشیده است.
مستند، چند مقطع مهم تاریخی از سرگذشت پایگاه بسیج الغدیر در محله کهنز و مسجد امیرالمؤمنین علیه السلام را روایت می‌کند. اولین مرحله، ماجرای ساخت مسجد است، با همه سختی‌هایی که داشته و کم و کاستی‌هایی که پشت سر گذاشته است. سپس به معرفی چهره‌های تأثیرگذاری می‌پردازد که در مسجد و بسیج ایفای نقش می‌کنند. در اینجاست که نقش افرادی مثل مصطفی صدرزاده، محمد آژند، امیرحسین حاجی نصیری و ... بیشتر پررنگ می‌شود.
مقطع مهم دیگری که در این مستند مورد اشاره قرار می‌گیرد، فتنه سال 88 و اثرگذاری بسیج الغدیر از مقابله با اغتشاشگران است. سپس دوربین مستند به سمت فتنه تروریست‌های تکفیری در شام و عراق چرخیده و حضور افراد فعال این پایگاه بسیج در دفاع از حرم روایت شده است.
نکته قابل تأمل این پایگاه بسیج و مسجد، حضور افرادی از تربیت یافتگان مسجد امیر المومنین (ع) کُهَنز در سوریه و عراق است که از آن جمله می‌توان به شهدای مدافع حرم «مصطفی صدرزاده»، «محمد آژند»، «سجاد عفتی» و جانبازان مدافع حرم «امیر حسین حاجی نصیری» و «رضا سلمانی» اشاره کرد.
البته نباید فراموش کنیم یکی از بخش مهم و اصلی این مستند، روایت زندگی و فعالیت‌های شهید مصطفی صدرزاده است. البته شیوه روایت غیرمستقیم است و برای نمایش زندگی این شهید سراغ مسجد و پایگاه بسیجی رفته است که این مدافع حرم در آن فعال بودند.
همزمان با هفته بسیج، این فیلم مستند که پیش از این از تلویزیون و جشنواره‌های داخلی پخش شده است، منتشر می‌شود:
بیش از 60 درصد مستند «عابدان کهنز» از تصاویر آرشیوی خوبی تشکیل شده است که از زمان آغاز ساخت این مسجد تا امروز را شامل می‌شود. بخشی از تصاویر مربوط به ساخت مسجد است که با دوربین‌های قدیمی گرفته شده و بخش دیگر درباره خود شهدا است که از مجموعه‌های شخصی آنان گرفته شده است.
منبع: خبرگزاری تسنیم
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: پایگاه بسیج
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۴۹۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
لشکرگاه افراسیاب در کدام نقطه تهران بود؟
همشهری آنلاین – حسن حسن‌زاده: روزگاری دولاب نه محله‌ای در شرق تهران، بلکه بزرگ‌ترین آبادی اطراف تهران به شمار می‌رفت. گستره‌ای وسیع که با چهار محله دولاب بالا، دولاب پایین، میان و عسگری شناخته می‌شد و پر بود از اراضی کشاورزی و باغ‌های سرسبز.
قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
سید تقی هاشمی دولابی، یکی از اهالی قدیمی دولاب، در باره حدود دولاب کهن می‌گوید: «اگر آبادی بزرگ دولاب را با تقسیمات شهری امروزی قیاس کنیم، دولاب تاریخی تمام منطقه ۱۴، بخش‌هایی از مناطق ۱۳ و ۱۵ را دربرمی‌گیرد. اما تا دوران صفویه آبادی بزرگ دولاب روستایی وسیع از توابع ری بود و در همسایگی تهران قرار داشت و از جنوب به ری و از شرق هم به کوه‌های دوشان تپه که کشاورزان قدیمی دولاب به آن کوه‌سپاه می‌گفتند می‌رسید.»
دولاب علاوه بر این که آبادی بزرگی بود در بیخ گوش تهران قدیم، قدمت بسیار داشت تا جایی که به گواه منابع مکتوب این آبادی از تهران نیز قدیمی‌تر است. علیرضا زمانی، تهران‌پژوه، در این‌باره می‌گوید: «رد پای نام دولاب در بسیاری از وقایع تاریخی و منابع مکتوب دیده می‌شود؛ از لشکرگاه افراسیاب در اساطیر باستانی ایران تا حمله محمود غزنوی به ری. با این بیان قدمت زندگی در دولاب از تهران هم بیشتر است و می‌توان گفت که قدمت این آبادی به بیش از هزار سال می‌رسد. گواه این مدعا دانشمندی به نام ابوالبشر دولابی است که هزار و ۲۰۰ سال پیش در دولاب که روستایی در مجاورت ری بود زندگی می‌کرد.»
نام دولاب اگرچه با تاریخ تهران و ری گره خورده، اما در نقاط مختلف کشور نیز نامی آشناست؛ چرا که در شهرهای مختلف ایران از اصفهان تا قشم و کامیاران هم محله‌هایی به همین نام وجود دارد. برای رمزگشایی از این ماجرا باید سراغ ریشه نام دولاب و وجه تسمیه آن برویم. هاشمی در این‌باره می‌گوید: «واژه دولاب از دو واژه «دلو» و «آب» ساخته شده. دلو یعنی سطل بزرگی که در گذشته با چرم دوخته می‌شد و با آن از چاه آب یا خاک می‌کشیدند و دولاب هم به جایی می‌گفتند که با دلو از چاه آن آب بکشند.» زمانی دراین‌باره می‌گوید: «دلوآب یا دولاب به تکنولوژی پیشرفته‌ای در تمدن آبی ایران گفته می‌شد که در دوران هخامنشی به کار می‌رفت و از آن به تکنولوژی پرشین ویل هم یاد شده است. از آنجایی که آبادی دولاب زمین‌های کشاورزی بسیار داشت که برای آبیاری آن لازم بود با چرخی که بالای چاه قرار می‌گرفت از دل چاه آن آب بکشند، این نام روی این آبادی ماند و آبادی‌های بسیاری در نقاط مختلف کشور هم با همین اسم شناخته می‌شود.»
کد خبر 850276 برچسب‌ها تاریخ - باستان شناسی محله هویت شهری همشهری محله تاریخ عمومی ایران
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد